ย้อนกลับไปเมื่อหลายศตวรรษก่อน ในยุคที่ชาวจีนฮกเกี้ยนเริ่มอพยพย้ายถิ่นฐานหนีหนาวและความแร้นแค้นลงมาตามคาบสมุทรอินโดจีน จนมาถึงปลายด้ามขวานของประเทศไทยที่ฝั่งตะวันออก เป็นเวลาเดียวกับที่ชาวมุสลิมจากเมืองปะลิดของประเทศมาเลเซียขึ้นฝั่งทางด้านตะวันตก และชาวไทยพุทธเริ่มเดินทางลงมาจากด้านเหนือ พื้นที่ตรงนี้เองคือจุดกำเนิดของเรื่องเล่าแห่งอำเภอแหลมสัก ที่ในภายหลังเริ่มมีการแต่งงานข้ามหมู่บ้าน ข้ามเชื้อชาติ ข้ามศาสนา มีการแลกเปลี่ยนสินค้าและวัฒนธรรม ตามมาด้วยการไปมาหาสู่กันจนคุ้นชิน เกิดเป็นวัฒนธรรมพื้นบ้านของชาวเลฝั่งอันดามัน ที่น่าค้นหาพอ ๆ กันกับไข่มุกแห่งอันดามันใต้ทะเลลึก พื้นที่จุดตัดทางด้านวัฒนธรรมที่เหล่าชาวบ้านทั้งสามวัฒนธรรมถูกหลอมรวมเป็นหนึ่งแห่งนี้กอปรไปด้วยความหลากหลาย ทั้งในด้านความเชื่อ พื้นเพอาหารการกิน รวมไปถึงเครื่องนุ่งห่มและงานศิลปะ หากแต่ทั้งสามเชื้อชาติก็ต่างมีวิถีชีวิตที่พึ่งพาอาศัยและอยู่ร่วมกันได้มาเป็นเวลานานเกือบร้อยปีแล้ว ด้วยความที่ทั้งสามวัฒนธรรมต่างพึ่งพาอาศัยกัน จุดท่องเที่ยวสำคัญของแต่ละเชื้อชาติอย่างศาลเจ้าซกโป้ซี่เอ๋ยของชาวบาบ๋าย่าหยา หรือชาวไทยเชื้อสายจีน เลยอยู่ห่างเพียง 150-200 เมตรจากวัดมหาธาตุแหลมสัก และมัสยิดซอลาฮุดดีน ในระยะที่เดินยังไม่ทันเหนื่อยก็ถึงซะแล้ว จากที่นั่น ปราชญ์คนสำคัญในชุมชนจะพาคุณเดินทางกันต่อและนำทางลัดเลาะผ่านผืนป่าดิบชื้นเข้าไปด้านในบริเวณเขาช้างหมอบเพื่อทำกิจกรรมสุดพิเศษที่สามารถเข้าร่วมได้ทุกฤดูกาล นั่นคือการนำรองเท้านารีเหลืองกระบี่ กล้วยไม้พันธุ์พื้นเมืองที่กำลังใกล้สูญพันธุ์กลับคืนสู่ป่า พายเรือคายักชมป่าโกงกางและล่องเรือทะลุไปอุทยานทางทะเลอ่าวลึก เพื่อเรียนรู้วิถีชีวิตชาวประมงแท้ ๆ อาทิ การทำฟาร์มปลา ฟาร์มกุ้งมังกร การเลี้ยงสาหร่ายพวงองุ่น ไปจนถึงการทำผ้าบาติกตามสไตล์ชาวเล และการประกอบอาหารอย่างข้าวคลุกกะปิและขนมจากมะพร้าวและใบจาก